Gisteren vertrokken naar Cyprus voor een weekje fietsen met Bert, Daniël en Frank.
Deze trip stond al lang in de planning en wordt een soort van ontdekkingsreis, omdat er weinig informatie is over fietsen op Cyprus.
We kwamen gisteren in het donker aan en kregen niets van de omgeving mee tijdens onze autorit naar onze villa.
De volgende ochtend zien we meer en de villa blijkt zeer fraai.

Vanochtend boodschappen gedaan en de fietsen opgebouwd.
Bij controle blijken de remmen van Frank niet te werken en is een bezoek aan de fietsenmaker noodzakelijk.
Die heeft komende 2 dagen geen tijd en Frank besluit een fiets te huren.

Terug bij de villa kleden we om voor een eerste rit.
Het weer is prachtig en we komen al snel bij de klim naar het dorpje Dierona.
Dit is 10 kilometer klimmen met een gemiddelde van 6%. Dat kan alle kanten op hier.
Percentages tot 12% zijn zo maar mogelijk.
Zo geven de borden ook maar aan 6 tot 8%, omdat men het zelf ook niet wist.
De weg is gloednieuw en slingert naar boven. Een heerlijke weg om mee te beginnen.

Via de oude weg dalen we af en krijgen nog 2 vervelende hupjes van 2 tot 3 kilometer voor de kiezen.
Die worden niet echt gewaardeerd, maar ach we hebben het allemaal gered.

Voor het avondeten belanden we in een lokaal restaurant met Grieks muziek en slecht Engels sprekende bediening.
We krijgen (bijna gedwongen) een mixed grill en dat is prima te eten.
Als we vervolgens maar 70 Euro hoeven af te rekenen is het helemaal prima.

We moeten overigens wel wennen aan links rijden hier.
Zo stapt Bert aan verkeerde kant achter het stuur en moeten we steeds elkaar corrigeren als we de fout in gaan.

Vandaag 55 kilometer en 1350 hoogtemeters.

Vliegtuig staat al klaar.	Villa Eleni.	Daniël keurt de fietsen.

Bijzonder verkeersbord.	Stuwmeer met wel water.	Blik terug.

8 tot 10%.	Blik terug.	Weg slingert door landschap.

De fiets van Frank is klaar en we kunnen deze ophalen.
We besluiten dan ook maar de route rond Paphos te gaan fietsen, want dan zijn we al een stuk die kant op.
Ik rij met Bert mee en mijn navigatie naar de beoogde startplek verloopt niet geheel volgens plan.
We hebben heel Paphos we gezien denk ik.
Uiteindelijk kunnen we ergens parkeren en stappen we op voor de fraaie klim naar Kathikas.
Dit is echt een hele mooie klim met het venijn in de staart.
Onderweg komen we door het dorp Akoursos waar een fraaie serie haarspelbochten door het dorp slingert.
Wat we niet wisten is dat deze extreem steil zijn en de 14% wordt aangetikt.
Het uitzicht wat volgt op de bochten beneden ons doet deze martelgang snel vergeten. Het is prachtig.

We drinken koffie bij een kleine bar in het dorp Kathikas.
De afdaling aan de andere kant loopt prima en na zo'n 35 kilometer zijn we terug bij de auto's.
Frank en Bert gaan terug. Ik ga met Daniël de tweede klim ook doen naar het dorpje Koili.
Deze klim is echt een loeder. Ik zie tot 16% verschijnen op de Garmin en het blijft maar steil en onregelmatig.
Het is soms harken en ik hoop op een mooie beloning boven.
Die is er niet en er is zelfs geen plaatsnaambord te vinden.
Ik moet wel zeggen dat de afdaling terug geweldig is.

Voor het eten belanden we nu in een lokaal visrestaurant, waar we heelijke verse vis naar binnen werken.
Mooie dag en prachtig weer.

Vandaag 60 kilometer en 1490 hoogtemeters.

Linksaf naar Kathikas.	Smerige haarspeldbocht 1.	Smerige haarspeldbocht 2.

Prachtig uitzicht.	We zijn er!.	Kerkje in Kathikas.

Het is wederom prachtig weer en we stappen op voor de rit naar het Stavrovouni klooster.
Dit Grieks-Orthodox klooster staat boven op een berg die de naam Stavrovouni draagt (verrassend).
Om daar te komen fietsen we naar het noord-oosten via binnenweggetjes en helaas soms over de doorgaande weg B1.
Na 20 kilometer op en neer is het voor Frank genoeg en hij besluit terug te gaan. Hij zet zijn pijlen op morgen als we naar Mount Olympus willen gaan.

Een paar kilometer later zien we het klooster al liggen op de bergtop. Een indrukwekkend bouwwerk.
Bij Kornos draaien we rechtaf voor de 7 kilometer naar het klooster.
Het asfalt is niet geweldig, maar de fraaie uitzichten en haarspeldbochten maken veel goed.
Waren ze op de klim van maandag nogal vaag over de exacte percentages (8 tot 10%), hier is het exact 9.1% op de borden.
We worden op de klim door 2 dames ingehaald (echt waar) en boven na de ingang van het klooster maken we een praatje.
Het zijn een Zwitserse moeder en dochter. Hier zien we overigens meer fietsers dan de voorgaande dagen bij elkaar.
Het klooster is helaas dicht maar het uitzicht is geweldig.

Daniël heeft van een paar Duitsers gehoord dat we een betere terugweg kunnen nemen en we volgen de tip op.
We dalen af door Orange Valley, waar inderdaad veel sinaasappelbomen staan die in deze tijd zo goed als rijp zijn voor de oogst.
Het is een prachtige weg die ons bij de kust brengt tussen Larnaca en Limassol.
De wind staat schuin tegen en Daniël staat zijn mannetje met een lange kopbeurt langs de kust.
Het laatste stuk terug geeft verder weinig problemen en trots komen we terug bij de villa, waar we wat om moeten rijden om de 100 km vol te krijgen. Best raar eigenlijk.

Bert heeft zijn vijftigste klim voltooid en gaat naar "Goud".

Vandaag 100 kilometer en 1510 hoogtemeters.

Klooster op de bergtop.	We gaan eraan beginnen.	Exact 9.1%.

Fraaie haarspeldbocht.	Stavrovouni klooster.	Kijk ze staan!.

De grote dag is aangebroken. We gaan naar het hoogste asfalt van Cyprus fietsen, de Mount Olympus.
De Olympus is de hoogste berg van Cyprus (1951 meter), gelegen in het Troodosgebergte.

We rijden met de auto's naar Trimiklini en stappen op voor 20 kilometer klimmen, gemiddeld 7%.
De dorpsgrens is nog niet gepasseerd als we al meteen tegen een bord 11% kijken. Het is begonnen.
Het is een brede weg met prima asfalt. Nadeel is dat je niet ziet hoe steil het eigenlijk is.
De weg kronkelt langs dorpen als Moniates en Platres.

Onderweg stuurt Daniël een appje dat er boven aan de klim ook een oude weg is die parallel loopt en maar liefst 10 haarspelbochten telt.
Keus is voor mij niet moeilijk en ik draai de Old Road op.
Een smalle weg met nauwelijks verkeer en ik ben hier helemaal in mijn element. Heerlijk!
Na een paar kilometer komt de oude weg weer op de nieuwe en rijdt ik door via het dorp Troodos naar de afslag richting Olympus.
Het laatste steile hupje brengt me op het hoogste punt waar een Britse radar is geplaatst.
Als we allemaal boven zijn maken een paar Engelse motorrijders een foto en dalen we af naar het dorpje Troodos voor een lunch in het zonnetje.

Na de lunch dalen (heerlijke afdaling) we weer af naar Trimiklini.
Ik maak nog wel een tussenstop om een foto te maken vanaf de nieuwe weg op de Old Road.

Het was weer een bijzonder dag en het hoogste punt van Cyprus is nu ook afgevinkt.

Vandaag 40 kilometer en 1320 hoogtemeters.

Het is begonnen.	Pas op voor fietsers!.	Brede en prima asfaltweg.

Afslag naar Old Road.	Smalle haarspeldbocht.	Bochten strak boven elkaar.

Smalle haarspeldbocht.	Bochten strak boven elkaar..	Afslag naar Olympus.

Britse radar.	Tevreden op de top.	Blik van nieuw op oude weg.

Ik stap op met Daniël en Frank voor een ronde over de Sinoaspas. Bert neemt een verdiende rustdag.
We komen al snel aan de voet van de klim en een bord met 13% zet meteen de toon.
Het is gelukkig maar een klein stukje en voor de rest is het gewoon een fikse klim van zo'n 10 kilometer.
We fietsen langs een enorme steengroeve en we passeren een klooster, Zoodochou Pigis Monastry, waar we even een kijkje nemen.
Aan de buitenkant heeft dit klooster een aantal hele mooie fresco's.

Op de pashoogte is er een klimmetje naar een uitzichtspunt.
In de volksmond wordt dit weggetje van 550 meter met een stijging van 11,7% ook wel "Gazebo Hell" genoemd.
Een hel is het zeker, want het is echt harken over betonstroken tot 18%.

In het dorp Asgata stoppen we voor een cola en een koffie.
We willen een normale koffie en vragen om een Americano.
De vrouw zegt dwingend dat we echte Cyprus koffie moeten nemen en dat doen we dan maar braaf.
Dit is koffie met onderin prut, dus voorzichtig drinken.

Na de koffie rijden we naar de "Kalavasos" stuwdam waar je overheen kunt fietsen.
Het uitzicht is prachtig, want er staat aardig wat water in het meer.

Het is nu op en af terug en genieten van de bijzondere omgeving.
Het valt me op hoe rustig het overal is en hoe goed de wegen zijn.

Vandaag 60 kilometer en 1360 hoogtemeters.

Steengroeve.	Afslag naar de Sinoaspas.	Zoodochou Pigis Monastry.

18% over betonstroken.	Daniël test zijn remmen.	Stuwmeer.

Vandaag de laatste dag en we kiezen niet voor een makkelijke route.
We gaan de rit doen naar de Kionia Peak, een radarstation gelegen op 1400 meter hoogte.
Daniël, Bert en ik stappen op. Frank heeft een rustdag.

De eerste serieuze klim is dezelfde klim van gisteren, de Sinoaspas, maar nu van de andere kant.
Ik heb geen geweldige benen en vraag me af of ik wel tot die Kionia Peak ga komen.
Boven heeft Daniël nog de energie om de "Gazebo Hell" nogmaals op te rammen.
Hij heeft daar de derde tijd van de wereld genoteerd op Strava.

De volgende klim is echter veel lastiger en met name de eerste kilometers doen pijn door de hitte en de heftige percentages.
We passeren een dorp waar de straatjes zo steil zijn dat het lopen wordt. Echt waar!
Het is 14 kilometer met een gemiddelde van 5%, maar zoals we hier gewend zijn is het heel wisselvallig.

Zo'n 6 kilometer onder de top zie je de bol van de radar al liggen. Het lijkt dichtbij, maar is toch zo ver weg.
Het laatste hupje is nog naar de radar, waar een hek het einde markeert.
Even uitblazen er weer terug naar beneden.
Gekookt en vermoeid komen we terug bij de villa en kunnen we nagenieten van wederom een mooie rit.
Applaus voor Bert die vandaag geweldig heeft gereden en het toch maar heeft gered.

Vandaag 80 kilometer en 2060 hoogtemeters.

Bord naar Kionia.	Radarbol komt in zicht.	Laatste hupje naar de radarbol.

Steile hairpin richting radarbol.	Het hek voor de radarbol.	Selfie.

Vanochtend de koffers en fietskoffers ingepakt en naar de luchthaven in Larnaca gereden.
Alvorens we daar arriveren brengen we eerst een bezoek aan de hoofdstad Nicosia.
Hier zien we de bewaakte grensposten in de stad tussen Cyprus en Noord Cyprus dat door Turkije sinds 1974 is bezet.
Best wel bizar dat deze situatie vandaag de dag nog zo is.

In Nicosia staat ook het vrijheidsmonument dat in 1973 is opgericht.
Het herdenkt de anti-Britse EOKA-strijders die vochten voor de onfhankelijkheid tussen 1955 en 1959.

Tevens bezoeken we de zoutvlakte nabij Larnaca. Geen flamingo's als door Bert beloofd, maar wel heel veel zout. Mooi gezicht.
Laat in de avond arriveren we op Schiphol waar broer Henk ons op staat te wachten.

Het was een mooie week fietsen in een mooi land met fijne klimgeiten. Dank mannen voor veel afzien, genieten en lachen!

Fietskoffers ingepakt.	Niemandsland in Nicosia.	Verlaten grenspost in Nicosia.

Vrijheidsmonument.	Tekst bij monument.	Zoutmeer bij Larnaca.