Coll d'Ordino is een bergpas in de Pyreneeën in Andorra dat op een hoogte ligt van 1980 meter.

Beoordeling :
Heerlijk rustige weg, prima asfalt, prachtig uitzicht.

Land :
Wegnummer : CS-240

De Coll d'Ordino is een niet al te zware beklimming van beide kanten.
De mooiste kant is die vanuit Canillo, waar je een mooi uitzicht hebt naar het dal beneden.

Op elke kilometer staat een bord met huidige hoogte, stijgingspercentage van de komende kilometer en afstand tot de top.

De klim vanuit Canillo is nu ook beschikbaar in Zwift.

Vanuit Encamp:

Klimgeiten Index: -
Top : 1980 m
Lengte : 17.2 km
Hoogteverschil : 908 m
Gemiddeld stijgingspercentage : 5.1 %
Maximale stijging : 10 %
Haarspeldbochten : 11
Bijzonderheden : -

Vanuit La Massana:

Klimgeiten Index: -
Top : 1980 m
Lengte : 16.6 km
Hoogteverschil : 931 m
Gemiddeld stijgingspercentage : 5.6 %
Maximale stijging : 10 %
Haarspeldbochten : 9
Bijzonderheden : -

Wielerhistorie

Coll d'Ordino is al een paar keer opgenomen geweest in etappes in zowel de Tour de France als de Vuelta.

Foto's


Kaart

Het verhaal

10 september 2023

Het is wederom zonnig in Andorra als we rond 09:30 op de fiets stappen voor onze eerste rit hier.
We gaan een ronde rijden over twee cols, de Coll d'Ordino en de Collada de Beixalís.
Na een kleine 6 km afdalen slaan we linksaf en het is meteen werken geblazen op eerste meters van de Coll d'Ordino.
Iedereen moet nog wennen en het is ook wel meteen gemeen steil.
Het is een prachtige weg die naar boven slingert.
Ik raak aan de praat met Bert uit Malden die met een groep van 24 man in deze omgeving aan het fietsen is.
Eigenlijk op zelfde manier als wij en ook met veel passie voor fietsen in de bergen.
Er staat elke kilometer een bord met de af te leggen afstand en gemiddeld stijgingspercentage van aankomende kilometer.

Boven is er wat disussie over het vervolg, maar we besluiten allemaal de tweede klim ook te doen.
Na een prachtige afdaling starten we als snel aan de Collada de Beixalís.
Ach denk ik, het is maar 6.5 kilometer en dat moet niet al te lastig zijn.
Hier heb ik me behoorlijk vergist. Het start meteen met 13% en een paar pittige hairpins.
En dat gaat ook nog een behoorlijk stuk zo door.

Het is echter ook een hele mooie klim waar geen auto's en motoren mogen komen.
Je bent helemaal op jezelf aangewezen en het is rijden van bocht naar bocht en van bord naar bord.
Soms kun je mooi naar beneden kijken en ik zie Henk verrassend goed omhoog rijden, ondanks zijn gemopper over de percentages.
Kees blijkt omgekeerd en rijdt door het dal terug.
Als we allemaal boven zijn duiken we naar beneden en rijden we terug naar ons huisje.