| 10 september 2017
Gisteren zijn we naar het Oostenrijkse Flattach afgereisd.
Het was best een lastige rit vanwege de talloze Baustelles in Duitsland. Tjonge, er kwam geen einde aan.
We werden hartelijk ontvangen door de dame van het appartement en het is een appartement om "U" tegen te zeggen.
Prachtige kamers en 2 douches. Prima in orde allemaal.
Helaas is het weer dramatisch. Regen, regen en regen.
Na het ontbijt besluiten we meteen maar de zwaarstse klim te fietsen, de Oscheniksee.
Anton ziet van het avontuur af en gaat een forse wandeling maken. De rest gaat zich inpakken voor de rit.
Ik ga voor de eerste keer in mijn leven op een e-bike naar boven. Mijn enkel kan de percentages van deze loodzware klim niet aan. Theodoor heeft geluk en kan op mijn MTB naar boven klauteren.
Het fietsen met ondersteuning is een bijzondere ervaring. Ik zoek naar de juiste combinatie van zelf inspanning leveren en ondersteuning. Al snel heb ik het spelletje door en rij lekker naar boven.
Het is een zeer steile klim die percentages van 20% aantikt.
De bochten zijn genummerd en bij bocht 13 stop ik uiteraard even voor wat foto's.
Het blijft maar regen en ik voel het water in de schoenen.
Onderweg moet ik 2 keer onder een slagboom door. Waarom deze slagbomen? Geen idee.
Bij bocht 42 ben ik bijna boven bij de stuwadm en zie ik broer Henk verschijnen op zijn oranje e-bike.
Daniel komt boven en ook Theodoor trekt zich naar de top. Klasse mannen!
Op weg naar beneden treffen we een bibberende Frank. Hij heeft pijn in de rug en keert om.
Ook Henkapie heeft problemen met een afgelopen crank. Hij keert ook om.
Als verzopen katten komen we beneden waar een heerlijke warme douche wacht. |
