De Vršič pas is een pas in Slovenië die een hoogte bereikt van 1611 meter.

Beoordeling :
	Prachtige klim , prima wegdek, 50 genummerde haarspeldbochten.

Land : Wegnummer : R206 De Vršič-pas (Italiaans Passo dell Moistrocca, Duits Werschetzpass ) op 1611 meter is de hoogste bergpas in het noordwesten van Slovenië. Over de pas loopt de regionale weg R206 tussen Kranjska Gora en de Trenta. Vršič betekent letterlijk "kleine piek". De Vršič-pas heeft 50 haarspeldbochten. De nummering begint bij Kranjska Gora van 1 t/m 24 tot de pashoogte. Over de top gaan de nummers door van 25 t/m 50 beneden.

De pas werd aangelegd door Russische krijsgevangenen en werd eind 1915 geopend. Doel van de weg was om het leger te bevoorraden aan het front in het Isonzodal. Na de oorlog van 1918 tot aan de Tweede Wereldoorlog was de pashoogte de grens tussen Italië en Joegoslavië. Sinds 1945 is de hele pas bezit van Joegolavië en later Slovenië.

Vanuit Bovec:

Top :	1611 m
Lengte :	30,5 km
Hoogteverschil :	1266 m
Gemiddeld stijgingspercentage :	3.8 %
Maximale stijging :	12.1 %
Haarspeldbochten :	26
Bijzonderheden :	Bochten genummerd van 50 t/m 25.

Vanuit Kransjka Gora:

Top :	1611 m
Lengte :	11.4 km
Hoogteverschil :	786 m
Gemiddeld stijgingspercentage :	6.9 %
Maximale stijging :	16.4 %
Haarspeldbochten :	24
Bijzonderheden :	Bochten genummerd van 1 t/m 24 en indicatie van hoogte.

De bochten

Bovec
50	645 m
49	794 m
48	824 m
47	854 m
46	896 m
45	914 m
44	920 m
43	939 m
42	973 m
41	1001 m
40	1020 m
39	1037 m
38	1080 m
37	1124 m
36	1141 m
35	1165 m
34	1173 m
33	1202 m
32	1234 m
31	1270 m
30	1325 m
29	1341 m
28	1500 m
27	1505 m
26	1570 m
25	1580 m
Top Vršič pas

Kransjka Gora
1	911 m
2	916 m
3	1041 m
4	1047 m
5	1102 m
6	1108 m
7	1117 m
8	1129 m
9	1160 m
10	1241 m
11	1266 m
12	1275 m
13	1292 m
14	1299 m
15	1313 m
16	1349 m
17	1418 m
18	1449 m
19	1460 m
20	1468 m
21	1486 m
22	1512 m
23	1539 m
24	1566 m
Top Vršič pas

Foto's

Klik op foto voor meer foto's. Links vanuit Bovec. Rechts vanuit Kransjka Gora.

Kaart


Het verhaal

25 augustus 2014 Gisteren om 06:00 vertrokken met Daniël naar Bovec in Slovenië. Doel is om de jaarlijkse reis van mijn werkgever voor te bereiden. Ons oog was op Slovenië gevallen, een land wat niet zo bekend is, maar verrassend mooie bergen heeft. Rond 19:00 ariveren we in Bovec en nemen we intrek in hotel Alp. Voor het eten even snel een stuk van de Vrsic-pas verkend. Schitterend en ik kreeg al zin in de dag van morgen. We hebben de bus van broer Bert mee. Die heeft honden en dat ruik je goed. Als oplossing hebben we een dennegeurtje aan de spiegel gehangen en dat ruikt me toch lekker! Vanochtend schijnt de zon en we fietsen naar de voet van de Vrsic-pas. We willen beide kanten van de pas doen en dat betekent dat we alle 50 genummerde haarspeldbochten gaan fietsen. Aan deze kant zitten er 26, aan de andere kant nog eens 24. Ik besluit om alle borden en bochten op de foto te zetten. Dat heeft vast nog nooit iemand gedaan. Het is ook volslagen idioot, maar het is ook wel weer grappig. We beginnen met 50 en dat loopt terug naar 25. Het is een heerlijke klim met soms wat venijnige stukken. De laatste 2 kilometers zijn pittig. De teller tikt regelmatig 14% aan. Het is best koud boven en we besluiten snel af te dalen naar Gransjka Gora. Een afaling van 11 km. Nu ontdekken we echter dat alle 24 bochten aan deze kant uit klinkers bestaan. Een aparte gewaarwording als je dit helemaal niet verwacht. Waarom hier klinkers en aan de andere kant asfalt? Beneden in het dorp nemen we een bak koffie en gaan weer terug naar boven. Nu begint het met bocht 1 en loopt het op naar bocht 24. Op zo'n anderhalve kilometer onder de top volgt er een leuke verrassing. De teller toont 22%. Wie bedenkt dit? Boven is het nu zonnig en we zitten een tijdje in het gras. Nu een lange afdaling van 32 km terug naar Bovec en dan een heerlijk terras.

4 september 2015 Vandaag de rit naar de Vršič pas. Het zou wederom een gedenkwaardige dag worden. We vertrekken na de groepsfoto onder een heerlijke zon richting de pas. Het begint ineens te regenen en ik trek mijn regenjack aan. Ook de overschoenen moeten aan. Even verder zien we Brenda staan met de volgauto. Een van de deelnemers heeft probleem met schakelen. Ik stel derailleur af en hij kan verder. Zo vlak voor de eerste bocht (50), passeer ik de eerste andere fietsers. Hun moraal is nog prima in orde. Bij bocht 47 is het druk. Onze touringcar met fietskar kon de haarspeldbocht niet halen en zit klem in de bocht. De fietsers kunnen er nog omheen, maar de rest staat vast. De zon komt voorzichtig door en het regenjack gaat uit. Ik haal verschillende fietsers in en maak een praatje. Een aantal hebben de klim onderschat en gaan terug. Ik rijdt bocht na bocht en na bocht met nummer 25 ben ik vrij snel boven. Ik besluit wat andere deelnemers naar boven te helpen en rijdt zo'n 2 kilometer terug. Angela heeft alles op deze dag gezet en heeft het ontzettend zwaar. Samen met haar rijdt ik terug naar boven en praat haar moed in. Als ze boven komt komen de tranen en de emotie. Dit is nou zo mooi aan fietsen. Het begint te miezeren en ik besluit gauw af te dalen. Ik hoor onweer in de verte en de regen begint serieus te worden. In een groepje met twee Hansen, Martijn en Henkapie rijdt ik naar beneden. Het regent hard en ik vraag me af of het nog harder zou kunnen regenen. Dat antwoord komt snel. Een wolkbreuk. We moeten van de fiets want we zien niets meer. Dit hozen gaat maar door en compleet doorweekt bereiken we ons hotel in Bovec. Intussen is onze touringcar voor een tweede keer vastgelopen en moet de brandweer de bus bevrijden. Het is uiteindelijk gelukt om los te geraken en weer terug te keren. Wat dit nog voor gevolgen heeft is nog niet bekend. Het was een heroïsche dag!

7 september 2022 De weersberichten in Slovenië zien er gunstig uit en we stappen in de auto naar het Sloveense Kransjka Gora. We parkeren buiten het dorp en stappen op om de Vrsic pas te fietsen. Dit is voor mij een oude bekende. Ik kwam hier al 8 jaar geleden. De pas heeft 50 genummerde haarspeldbochten verdeeld over 2 kanten van de klim. Deze kant van de klim heeft 24 bochten en die zijn allemaal met klinkers. Reden heb ik vernomen is dat het water makkelijk weg kan. Het is zeker geen makkelijke klim en ik eigenlijk is het gewoon een hele zware klim. Percentages liggen regelmatig boven de 10% met uitschieters naar 13% tot 14%. Onderweg overstekende koeien en schapen en helaas ook hier weer veel te veel motoren. Boven is het pasbord bijna niet meer te lezen door de stickers die door toeristen opgeplakt worden. Als we allemaal boven zijn maakt een aardige landgenoot een foto bij het pasbord. Kees vindt het genoeg en keert terug. Wij dalen af naar de andere kant om die kant ook te fietsen. Dat is eigenlijk een nog zwaardere klim en ik merk dat ik nog zeker niet de oude bent. Het is zwoegen en ploeteren om boven te komen. Boven nog een toetje van 19%.